Gelukkig hoefden onze (klein)kinderen niet op een kleedje te zitten aan de stoeprand met “ouwe spulletjes”. Wat was het koud met Koningsdag! Hopen maar dat het volgend jaar beter weer is. En wat keken we uit naar de zondag die erop volgde. Er waren temperaturen voorspeld van dik in de twintig graden. Maar de dag erop was het gelijk al een stuk minder warm. Hopen maar dat het gauw weer warmer wordt. Ook uitgekeken naar dat we eindelijk op een terrasje konden zitten. Hopen maar dat het gauw wat langer mag dan tot zes uur.

We hopen wat af. We koesteren, al dan niet bewust, onze verwachtingen over iets dat we wensen of begeren. En als de verwachtingen niet uitkomen? Dan slikken we het in, of brommen wat of stampvoeten. Iets wat je wilde (hebben) gaat niet door. Maar wat is datgene dat hoge verwachtingen heeft? Als u uzelf kent weet u dat dat het niet is. Dus wat wel?

Het symbool van de hoop is het anker. Niet echt een beeld voor een Vrijmetselaar. Maar zelfs een mammoettanker kan voor anker gaan. Van een anker gaat dus veel kracht en vertrouwen uit. Pinksteren is het Christelijke feest waarbij symbolisch, door vurige tongen uitgebeeld, de H. Geest in de mensen komt.

Het gaf de vrienden van Jezus de kracht, de drive andere mensen te overtuigen van het ware geloof. We hebben veel gelezen in de bijna achter ons liggende Coronatijd. Veel nieuwe inzichten wellicht. Die inzichten gaan gebruiken kost kracht. Ik wens u de hoop toe die inzichten te realiseren in het Westen.